www.hugovandenbroek.com

Het wedstrijdplan voor de komende maand is iets gewijzigd. Mijn bedoeling was om 2 weken na de Venloop aan de start te staan van de Rotterdam marathon. En dan niet met de bedoeling om deze uit te lopen (ik doe bewust geen voorjaarsmarathon, omdat ik eerst de kortere afstanden wil verbeteren), maar om als haas te fungeren voor Koen Raymaekers, of voor de groep die, met Koen, op circa 2.12 weggaat.

Koen heeft graag een Nederlandse haas, met name voor de eerste helft, en zelf leek het me ook leuk om te doen. Koen en ik trainen samen in Kenia en ik zou hem graag helpen bij het realiseren van een snelle tijd. Bovendien is Rotterdam een schitterend evenement en is het altijd mooi om daarbij te zijn. Helaas besliste de organisatie anders: er waren al genoeg aanbiedingen om te hazen. Met andere woorden, de keuze viel op een andere atleet.

Dat mag natuurlijk, maar ik was wel een beetje teleurgesteld. Misschien arrogant van mij, maar ik had verwacht dat de organisatie van een grote Nederlandse marathon graag één van Nederlands snelste marathonlopers aan de start heeft staan, ook al is het als haas. Nog veel vervelender is het voor Koen, die nu naar mijn weten geen Nederlandse haas heeft. Hij weet zelfs niet of hij überhaupt wel een haas heeft.

Eerder heeft ook Hilda haar plan moeten wijzigen. Hilda besloot in december dat ze graag een voorjaarsmarathon wilde lopen op een snel parcours, dus dat moest Rotterdam worden.

De organisatie gaf echter in december aan dat men pas “in januari/februari over het vrouwenveld” wilde praten, niet eerder. Daar kon Hilda natuurlijk niet op wachten, want die wilde in januari al beginnen met de marathonvoorbereiding. Bovendien geef je zo als organisatie wel heel duidelijk aan dat het vrouwenveld je weinig interesseert. Als je in januari/februari gaat praten over deelname, wanneer kom je dan rond met een atleet? Niet veel eerder dan begin maart, enkele weken voor de start, lijkt me. Uiteindelijk leidde dit bij Hilda tot de beslissing om geen voorjaarsmarathon te doen.

Langzamerhand krijg je zo het idee dat de organisatie van Rotterdam niet geïnteresseerd is in de vrouwelijke en de Nederlandse atleten. Het contrast met de Amsterdammarathon kan bijna niet groter. De organisatie van Amsterdam vraagt mij en andere Nederlandse topatleten nu al (8 maanden tevoren) of we willen deelnemen. Als ik in Amsterdam een verzoek indien, zoals het verzoek om een bepaalde haas, dan wordt dat ingewilligd. De eerste 3 -5 Nederlandse atleten kunnen in Amsterdam bijna altijd rekenen op een goede behandeling: je krijgt een eigen haas, je bidon wordt aangereikt. In Rotterdam draait het wellicht meer om de absolute toptijd die de winnaar bij de mannen heeft, maar het één hoeft het ander toch niet te bijten?

Om bij het begin terug te komen: nu zal ik een week na de Venloop aan de start staan van de Zandvoortrun. Ook een mooi evenement:12km over straten, duinen en strand, georganiseerd door 'onze eigen' Le Champion. Daarna vertrek ik weer naar Kenia om verder te werken aan de snelheid.