Archief
Na een aantal weken stevig trainen is de vorm weer waar hij hoort te zijn. De afgelopen weken heb ik niet zo heel veel kilometers gemaakt, maar wel relatief veel kwaliteit.
De afgelopen week, met in totaal ca 158 km, zag er als volgt uit:
Maandag
am: 60' duurloop tot zone 1 (in Kenia ca 4.00/3.50 per km – in Nederland 3.30/3.40)
pm: 45' duurloop en krachttraining
Dinsdag
am: baantraining in Eldoret; 400m-800m-1200m-1600m-2000m-1600m-1200m-800m-400m, met een pauze van steeds 1'.
Dit gaat in rondjes 72”, ofwel 3.00 per km, op het eind net iets harder.
pm: 45' loslopen
Woensdag
am: 60' duurloop tot zone 1 á 2
pm: 60' rustig
Donderdag:
am: 90' duurloop progressief met groot deel in zone 3 (marathonintensiteit)
Vrijdag
am: 3x3km, met een pauze van 3'. Dit gaat in ca 9.10
pm: 45' loslopen
Zaterdag: rustdag; premier league kijken en nyama choma (geroosterd vlees) eten in Eldoret
Zondag
am: 1uur45 met daarin 3x15' in marathontempo
Helaas gaat voor ons de wedstrijd op 17 mei in Manchester niet door. Ik loop daarom ter vervanging een 5km op de baan in Eldoret, tijdens een grote 'meeting' komende vrijdag. Lijkt me ook weleens leuk, waarschijnlijk als enige blanke tussen circa 200 Kenianen een wedstrijd lopen. Ik ben benieuwd wat voor tijd ik hier kan lopen en of ik een paar Kenianen kan verslaan (en of ze het aankunnen om de wedstrijd desondanks uit te lopen, wanneer ik ze passeer).
Afgelopen week lazen we het fantastische nieuws dat Ramzi is betrapt. Er zijn atleten die je niet helemaal vertrouwt. En dan zijn er ook nog atleten waarvan je zéker weet (of denkt te weten) dat ze 'gebruiken'. Ramzi stond bovenaan deze denkbeeldige lijst van bedriegers. Niet alleen vanwege zijn afkomst – want helaas voor de eerlijke Marokkanen zijn er al zoveel Marokkaanse topatleten betrapt dat het af en toe lijkt dat deze niet eens weten dat je ook zonder doping kunt sporten. Ook vanwege het feit dat hij uit het niets 2 WK-titels pakte en vervolgens weer het hele jaar onzichtbaar was. En CERA is niet zomaar een middel, daarmee kun je van een atleet die normaal niet eens door de voorrondes komt een Olympisch kampioen maken. Het is een zegen voor de atletiek dat deze bedrieger is gepakt.
En Kenia viert feest, want ze hebben er een nieuwe Olympisch kampioen bij!
Het valt me trouwens op dat de Kenianen hier de prestaties van hun landgenoten ook niet meer automatisch vertrouwen. Vooral de topmarathonlopers moeten het tegenwoordig ontgelden. Wanneer we de uitslagen van de grote marathons bespreken, hoor ik steeds vaker uitspraken als: “That man cannot run 2.04 / 2.05, I'm sure he used something” of “Athletes who work with that manager, get something extra in the hospital”. Ik hoop dat het niet waar is en denk aan de prestaties van een atleet als Daniël Rono: deze bescheiden man, die in Iten woont en traint (en zijn eigen schema schrijft), liep vorig jaar 2.06 in Rotterdam en werd daarna 3e in New York en 2e in Boston. Zijn manager, Gianny de Madonna is volgens mij nooit, op geen enkele wijze, in verband gebracht met doping. Zijn atleten reizen allemaal vlak voor de wedstrijd af, en niet 1 of 2 weken tevoren om nog even een 'medische controle' te kunnen ondergaan. Ik ben niet naief en realiseer me dat ook in de marathonwereld een deel van de absolute wereldtop, misschien zelfs een groot deel, bestaat uit bedriegers. Maar Rono is voor mij het bewijs dat het (voor een supertalent) mogelijk is om schoon de top te bereiken. Daar wil ik in blijven geloven.
